استاندارد کردن سدیم تیوسولفات ۰.۱ مولار

استاندارد کردن سدیم تیوسولفات ۰.۱ مولار با متد USP :

مقدار ۲۱۰ میلیگرم از پتاسیم دی کروماتی که قبلا به مدت ۴ ساعت تحت دمای ۱۲۰ درجه سانتیگراد قرار گرفته و در دسیکاتور خنک شده است را وزن نموده و مقدار دقیق آنرا یادداشت کنید.

آنرا در داخل یک بالن ۵۰۰ میلی لیتری دربدار در ۱۰۰ میلی لیتر آب حل کنید.

هم بزنید تا کاملا حل شود.

سریعا ۳ گرم یدید پتاسیم و ۲ گرم سدیم کربنات و ۵ میلی لیتر اسید کلریدریک غلیظ به آن اضافه نموده و درب بالن را ببندید. هم بزنید تا حل شود.

پس از گذشت دقیقا ۱۰ دقیقه محلول را با تیوسولفات ساخته شده تیتر کنید. در نزدیکی نقطه پایانی که محلول رنگ زرد- سبز گردید، ۳ میلی لیتر چسب نشاسته اضافه کرده و تا بیرنگ شدن محلول تیتر را ادامه دهید.

چسب نشاسته باید تازه باشد.

محاسبه:

نکات مهم:

عوامل موثر در پایداری محلول سدیم تیوسولفات عبارتند از: pH، میکرو ارگانیسمها، ناخالصی ها، اکسیژن محیط، قرار گرفتن در معرض نور خورشید.

اگر pH محلول ۵ یا کمتر باشد واکنش زیر انجام خواهد شد:

آزمایش نشان میدهد که پایداری محلولهای تیوسولفات در pH های بین ۹ تا ۱۰ حداکثر است. هرچند در اکثر موارد pH=7 نیز کافی است.

مهمترین عامل ناپایداری محلولهای تیوسولفات را میتوان “باکتری” دانست که باعث متابولیسم یون تیوسولفات میگردد و انرا به سولفیت، سولفات و گوگرد تبدیل میکند.

فعالیت باکتریها در pH بین ۹ تا ۱۰ به حداقل میرسد.

نکات پایانی:

همانطور که گفته شد تیوسولفات به میکروارگانیسم ها حساس است. پس بهتر است تا حد امکان از ایجاد آلودگی در محلول جلوگیری شود.یکی از دلایل جوشاندن آب قبل از محلول سازی همین است.
اگر بخواهید این میزان دقت را افزایش دهید میتوانید ظرف تیوسولفات خود را در داخل اون استریل کنید.

توصیه میشود محلول تیوسولفات را در ظرف شیشه ای درپیچدار و خنک(در صورت امکان یخچال) نگهداری شود. زیرا خوب بسته نشدن درب ظرف و نگهداری آن در جایی با دمای یالا احتمال تبخیر را در طی چند روز بعدی افزایش داده و مولاریته محلول تغییر میکند.

*عمل استاندارد کردن تیوسولفات باید حداقل هر هفته انجام شود.*